Menażka. Karta pocztowa ze znakiem opłaty i napisem "POCZTÓWKA" - odbitym stempelkiem gumowym (N2) w kolorze szarozielonym, na papierze kartonowym (0,14 mm) jasnobrązowoczerwonym drzewnym. Sklasyfikowana przez eksperta PZF Lesława Schmutza jako 10a. i tak ostatnio skatalogowana. Nadana do Generała Brygady Stanisława Małachowskiego* przez Z. S. "Syrena".

Całostka zachowana w pięknym stanie. Pochodzi z tzw. Korespondencji Generalskiej.

Gwarancja i opis ekspert PZF L.Schmutz.

*Stanisław Oktawiusz Małachowski herbu Nałęcz (ur. 1 stycznia 1882 w majątku Białozórka na Wołyniu, zm. 3 listopada 1971 w Santiago) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

 Od 1903 oficer piechoty Armii Imperium Rosyjskiego. W trakcie I wojny światowej dowodził pułkiem, a w styczniu 1917 awansował na pułkownika.

Po rewolucji październikowej działał przy organizowaniu oddziałów polskich na Wschodzie, potem był dowódcą pułku piechoty w Armii Ochotniczej generała Michaiła Aleksiejewa. Od września 1918 do lipca 1919 roku pełnił funkcje komendanta szkoły oficerskiej, dowódcy 14 pułku strzelców, oraz zastępcy dowódcy 4 Dywizji Strzelców Polskich generała Lucjana Żeligowskiego.

Przybył do Polski wraz z dywizją. Od lipca 1919 do lutego 1920 dowodził XX Brygadą Piechoty, a od 1 marca do 10 września 1920 XIX Brygadą Piechoty. 28 września 1920 objął dowództwo 10 Dywizji Piechoty i sprawował je do 15 lipca 1927. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919, a 31 marca 1924 awansowany na generała brygady ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 20. lokatą w korpusie generałów. Od lipca 1927 do września 1934 był dowódcą Okręgu Korpusu IV w Łodzi. Zarówno w dywizji, jak i w D. O. K. jego adiutantem był kpt Kazimierz Czyhiryn. Od 31 grudnia 1934 Stanisław Małachowski w stanie spoczynku – osiadł w Łodzi.

Został osadnikiem wojskowym w osadzie Chlewiszcze (gmina Braszewicze).

Po napaści Niemiec na Polskę w 1939 roku zgłosił się do służby – zorganizował obronę Modlina i czasowo nią dowodził, a potem został zastępcą dowódcy obrony Modlina generała Wiktora Thommée, aż do kapitulacji. Po kampanii wrześniowej przebywał w niewoli niemieckiej (oflagi Murnau i Königstein) do roku 1945.

Po uwolnieniu udał się do Francji, a w 1952 do Chile. Tam pracował społecznie wśród Polonii i kombatantów i tam zmarł. Zgodnie z życzeniem zwłoki zostały spopielone, sprowadzone do kraju i 15 lutego 1972 złożone na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1928)
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Komandor Orderu Orła Białego (Jugosławia – 1925)
• Komandor Orderu Chrystusa (Portugalia – 1931)
• Komandor Orderu Białej Róży (Finlandia)
• Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja – 1921)
• Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)
• Medal Zwycięstwa (międzysojuszniczy)